Cantís de Morás. Xeoturismo

As rochas graníticas son as que dominan este espazo de interese, uns materiais de orixe magmático, resultado da intensa calor que se xerou polo salientable choque de dous supercontinentes -Laurusia e Gondwana- fai 318 millóns de anos. Esta mesma colisión é a que deu lugar á famosa Panxea ou único continente. O magma orixinado arrefriouse moi lentamente a profundidades de máis de 10 quilómetros, por iso é posible ver con claridade os minerais que forman este granito: seixo, feldespato e micas branca e negra.

Pero non todo son granitos, tamén se atopan uns corpos lineais e estreitos que parecen granitos, pero con cristais de maior tamaño, son as pegmatitas. Estas rochas orixináronse a partir do produto final da evolución química do magma e son fonte natural de elementos de gran interese tecnolóxico como o litio, coltán ou terras raras.

O principal interese xeolóxico deste lugar é o xeomorfolóxico, debido ás formas que adquiren as rochas.

Ditas formas son o resultado da interacción do spray mariño -microgotas de auga salgada que transporta a brisa mariña- cos minerais do granito, o que provoca a súa rotura ao cristalizar o sal.

As principais formas de erosión son os tafoni, ou tamén coñecidas en Galicia como “cacholas”, caracterízanse por ser depresións ou cavidades que avanzan cara ao interior do granito. Atópase nas paredes ou na parte inferior dos bloques. Neste último caso, a tensión entre bloques facilita o desenvolvemento de microfracturas no granito, o que acelera o seu desgaste. Pero tamén se atopan pías, situadas na parte alta dos bloques, onde a auga se apoza e interacciona durante máis tempo co granito, e finalmente as acanaladuras, resultado do desaugadoiro das pías, o que lles confire un aspecto máis lineal e estreito.

A intensa fracturación que presentan os granitos axudou en gran medida ao intenso desgaste destes cantís. Unhas fracturas que, do mesmo xeito que outras rochas magmáticas intrusivas, se orixinaron por descompresión ou por cambios de volume no magma.